Deze kaart geeft aan waar in Nederland belangrijke gebieden liggen voor vogels met gebruikmaking van de selectiecriteria van BirdLife International. In samenhang met andere informatie over de ligging van Vogelrichtlijngebieden en ligging van kerngebieden voor broedende weidevogels is er hiermee een recent overzicht van de beleidsmatig belangrijkste gebieden voor vogels in Nederland.

Regenwormen behoren tot de reuzen van het bodemleven, de zogenoemde macrofauna. In Nederland zijn ongeveer 25 soorten bekend, maar de meeste daarvan worden zelden waargenomen. Enkele soorten komen juist heel veel voor. Regenwormen worden ingedeeld in drie groepen, op grond van hun voedselkeuze, gedrag en voorkomen. Zo zijn er de pendelaars, die diepe verticale gangen maken en plantenresten tot ver in de bodem brengen. Zij vergroten het gehalte aan organische stof, verbeteren de bodemvruchtbaarheid en versterken het vochtregulerende vermogen. Daarnaast zijn er de regenwormen die vlak onder de oppervlakte leven en de soorten die juist dieper in de bodem zitten. De eerste groep composteert plantaardig materiaal en maakt veel stikstof, fosfaat en kalium vrij. De laatste groep bevordert de beluchting en stimuleert de microbiële activiteit in de bodem. Regenwormen zijn gevoelig voor verontreiniging en grondbewerking, zoals ploegen en mestinjectie. Regenwormen spelen door hun gedrag en eigenschappen een belangrijke rol bij de structuurvorming van de bodem. De meeste soorten regenwormen worden aangetroffen bij de melkveehouderij op de kleigronden. Regenwormen zijn cruciaal voor: • nutriëntenhuishouding • bodemstructuur • afbraak en opslag organische stof • opslag en afgifte van water • habitat en biodiversiteit

Wat ziet U: De bodemstructuur van de bovenste 20 cm van de bodem, obv samengestelde indicatorenset Wat is de waarde: Een goede bodemstructuur is gunstig voor groei van gewassen en een buffer voor water (opslag, afgifte en transport). Een goede bodemstructuur staat toe het land te berijden zonder schade van zware machines. Belangrijk voor: Alle groene functies van de bodem (landbouw, recreatie, parken, tuinen)

Regenwormen behoren tot de reuzen van het bodemleven, de zogenoemde macrofauna. In Nederland zijn ongeveer 25 soorten bekend, maar de meeste daarvan worden zelden waargenomen. Enkele soorten komen juist heel veel voor. Regenwormen worden ingedeeld in drie groepen, op grond van hun voedselkeuze, gedrag en voorkomen. Zo zijn er de pendelaars, die diepe verticale gangen maken en plantenresten tot ver in de bodem brengen. Zij vergroten het gehalte aan organische stof, verbeteren de bodemvruchtbaarheid en versterken het vochtregulerende vermogen. Daarnaast zijn er de regenwormen die vlak onder de oppervlakte leven en de soorten die juist dieper in de bodem zitten. De eerste groep composteert plantaardig materiaal en maakt veel stikstof, fosfaat en kalium vrij. De laatste groep bevordert de beluchting en stimuleert de microbiële activiteit in de bodem. Regenwormen zijn gevoelig voor verontreiniging en grondbewerking, zoals ploegen en mestinjectie. Regenwormen spelen door hun gedrag en eigenschappen een belangrijke rol bij de structuurvorming van de bodem. De meeste soorten regenwormen worden aangetroffen bij de melkveehouderij op de kleigronden. Regenwormen zijn cruciaal voor: • nutriëntenhuishouding • bodemstructuur • afbraak en opslag organische stof • opslag en afgifte van water • habitat en biodiversiteit

Ruwe ongevalideerde uurwaarden ammoniak (NH3) op grondniveau in de buitenlucht gemeten in het Landelijk Meetnet Luchtkwalteit (LML). Ammoniak is gasvormig en is een base. Het draagt bij aan fijn stof doordat het omgezet tot ammoniumzouten. Het draagt ook bij aan de verzuring door omzetting in de bodem tot ammonium.

Ruwe ongevalideerde uurwaarden stikstofdioxide (NO2) op grondniveau in de buitenlucht gemeten in het Landelijk Meetnet Luchtkwalteit (LML). Stikstofdioxide is een bruin gas. Blootstelling aan stikstofdioxide (NO2) hangt samen met een verminderde longfunctie, een toename van luchtwegklachten en astma-aanvallen en een verhoogde gevoeligheid voor infecties. De concentratie van stikstofdioxide (NO2) in Nederland neemt toe vanuit het noorden naar het zuiden. Verkeer is een belangrijke bron van stikstofdioxide. Langs drukke verkeerswegen in vooral de Randstad en het zuiden van Nederland wordt de wettelijke norm (40 microgram/m3 gemiddeld over een jaar) overschreden. Daarnaast ontstaat NO2 uit een reactie tussen stikstofmonoxide en ozon. Het weer en de verkeersdrukte hebben grote invloed op de concentratie.

Ruwe ongevalideerde uurwaarden koolstofmonoxide (CO) op grondniveau in de buitenlucht gemeten in het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML). Koolstofmonoxide is een kleurloos en reukloos gas. Koolstofmonoxide vermindert de transportcapaciteit van zuurstof in het bloed. Bij hoge niveaus van koolmonoxide in het bloed bestaat er een risico voor oudere mensen met hartklachten en voor zwangere vrouwen. De concentratie van koolstofmonoxide (CO) in Nederland zijn al jaren laag. Alleen in steden en langs drukke wegen komen nog wel eens verhoogde concentraties voor. Koolmonoxide ontstaat bij onvolledige verbranding. Wegverkeer is dan ook een belangrijke bijdrage van koolmonoxide.

Ruwe ongevalideerde uurwaarden zwaveldioxide (SO2) op grondniveau in de buitenlucht gemeten in het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML). Zwaveldioxide is een kleurloos gas. Het wordt voornamelijk gevormd het gebruik van zwavelhoudende brandstoffen. Belangrijke bronnen zijn kolengestookte energiecentrales, raffinaderijen en het verkeer (de laatste jaren is voornamelijk de internationale scheepvaart van belang). De concentraties zwaveldioxide zijn in Nederland sterk gedaald door maatregelen op de belangrijkste bronnen. Sinds de jaren 90 van de vorige eeuw zijn er geen normoverschrijdingen meer geweest. Bij hoge concentraties heeft zwaveldioxide negatieve effecten op de menselijke gezondheid en draagt het bij aan de verzuring van ecosystemen. Zwaveldioxide wordt in de lucht gedeeltelijk omgezet in sulfaatdeeltjes en heeft zo een bijdrage aan fijn stof.

De beschermingszone rondom drinkwaterwinningen uit grondwater, waarbinnen het grondwater 100 jaar of minder onderweg is naar de winning. Deze zone kan worden vastgesteld door de provincie voor zeer kwetsbare grondwaterwinningen. Het verschilt per provincie hoe hiermee wordt omgegaan. Afhankelijk van de provincie kunnen regels van toepassing zijn op basis van de Provinciale Milieu Verordening (Wet milieubeheer) of ruimtelijke verordeningen (Wet ruimtelijke ordening) . Bijna altijd is ruimtelijk stimuleringsbeleid van toepassing om rekening te houden met het drinkwaterbelang.

Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) levert jaarlijks kaarten met grootschalige concentratie- en depositieniveau's voor Nederland van diverse luchtverontreinigende stoffen waarvoor Europese regelgeving bestaat. De concentratiekaarten met resolutie 1 x 1 km zijn gebaseerd op een combinatie van modelberekeningen en metingen en zijn bedoeld voor het geven van een grootschalig beeld van de luchtkwaliteit in Nederland zowel voor jaren in het verleden als in de toekomst.